Dubai - De tweede dag

Zo hé, heerlijk geslapen. Vanmorgen wel vroeg (8:00) gewekt door Claudia die me ontbijt en verse Jus d'orange kwam brengen. Ze dacht dat ik al wakker was... Gelukkig daarna nog wel doorgeslapen, want ik was nog niet klaar. Tegen 11 word ik wakker. Ik besluit om te beginnen met het zwembad vandaag. Gevolgd door wat boodschappen en daarna maar even wachten op de pickup. Gister een reservering gedaan voor een woestijnsafari namelijk. En ze komen me netjes ophalen bij het appartement.

Een vrij grote 4X4 pickup komt voorrijden en de chauffeur haalt me uit de lobby. Hij doet de voorportier open, ik mag voorin, heel goed. Er zit een stel op de achterbank. We rijden, zonder een woord te spreken, naar een ander hotel en picken daar 3 (knappe) Britse dames op. Als we op de snelweg zijn begint de chauffeur te praten. Een klein stukje uitleg over het programma van de safari: Uurtje rijden, onderbroken door een kleine tussenstop waar we quad/kameel kunnen rijden (tegen betaling), dan de safari, dan diner, dan een klein stukje safari en dan terug naar huis. De kleine tussenstop wordt gebruikt door de chauffeur om de banden deels leeg te laten lopen. Dit doen ze om meer grip te hebben in het zand van de woestijn.

Bij vertrek van de parkeerplaats krijgen we allemaal een flesje water en een zakje voor als we misselijk worden. Nu word ik toch wel een soort van nieuwsgierig. Wat voor rijstijl heeft deze gozer dat we misselijk kunnen worden? Hij vraagt of we allemaal onze gordels vast hebben, vlak voordat we echt over het zand gaan rijden. "Are you ready?", "Really ready?". Ja joh, ga je gang. Ik weet niet wat ik gezegd heb. Hij begint als een gek door het zand te scheuren. Voor ik het weet hang ik links, rechts, voor en achter in m'n stoel. Gordels zijn hier zeker geen overbodige luxe! Wat ben ik blij dat ik dat ding om heb. Het is echt geweldig hoe hij met die auto omgaat. Na een hoop gehobbel vraagt de dame van het stel (die achterin de 7-zitter zit) of we even kunnen stoppen.. Dat kan ik wel begrijpen als je helemaal achterin zo'n wagen zit met deze rijstijl... Even stoppen, wat water en we kunnen zonder gekkigheid weer verder naar het fotopunt. Er staan hier ongeveer 15 auto's met hetzelfde doel, foto's maken van dit geweldige moment en sandboarden. Van Claudia heb ik zo'n hoofddoek gekregen en ik vraag de chauffeur of hij dat ding om m'n hoofd heen kan vouwen. Het zit/staat niet eens heel gek vind ik zelf. Het is een bijzonder iets, die woestijn. Zand links en zand rechts, zo ver als ik kijken kan ligt er alleen maar zand. Het is zo indrukwekkend. Verder bijna niet in woorden te vatten hoe geweldig ik het vind om hier in Dubai/de woestijn te mogen zijn.

Na het fotomoment (waar de chauffeur foto's maakt van ons allemaal) en het sandboarden (wat natuurlijk ook gedaan moest worden) stappen we weer in de auto. De dame die misselijk was vraagt of ze voorin mag zitten. Hoe graag ik ook 'nee' zou willen zeggen voor het behoud van m'n eigen lichaam, zeg ik toch maar 'ja' en degradeer ik zelf van eerste rang naar de kofferbak. Hier achterin snap ik nog beter hoe de vrouw zich voelde, de impact van de rijstijl van de chauffeur zijn hier achterin nog beter te merken van voorin. Dat maakt het stiekem ook wel geweldig hier achterin. Na nog 30 minuten door de woestijn scheuren belanden we op een geasfalteerde weg en rijden we naar het bedoeïenenkamp waar we gaan eten vanavond. Bij binnenkomst krijgen we al een voorgerechtje: Een bordje met een kippenvleugeltje, een nasischijf (maar dan met couscous) en iets wat lijkt op gedroogde druiven, maar zeker niet smaken naar druiven. We worden als groep van 6 aan tafel nr. 12 gezet. 

Na even om me heen kijken komt onze chauffeur weer naar ons toe met een gast met een vogel op z'n arm, een valk. Deze mogen we ook zelf even vasthouden voor een fotomoment. Zowel op de arm als op de schouder. Toch een klein beetje eng als dat beest ineens met z'n vleugels begint te zwaaien. Ook worden we door onze chauffeur gewezen op het feit dat buiten de muren van het kamp de mogelijkheid is om (gratis deze keer) een ritje op een kameel te maken. Die slaan we natuurlijk niet af! Inmiddels zijn er ook wat gesprekken in de groep begonnen. Het stel blijkt uit Zwitserland te komen en gaan zaterdag weer naar huis. De dames zijn dus Brits en zijn als vriendinnen hier op vakantie. Eindelijk wat gesprekken die verder gaan dan die ik gehad heb met shopowners in Dubai. Terug bij de tafel krijgen we een dansshow van een gast in een lange rok die rondjes gaat draaien, en blijft draaien tot het einde van z'n dans. Hij heeft 2 ronde schijven bij zich en al draaiende tovert hij er steeds meer bij, tot een totaal van 6. Dan blijkt z'n rok een dubbele rok te zijn met lampjes erin. Het is echt een ware show. Dan is het tijd voor het feitelijke diner. Een lopend buffet waar ze van alles serveren, van drap tot salade en van pasta tot vlees. Ik heb werkelijk geen idee wat ik allemaal op m'n bord heb, maar gewoon uit alle schalen iets gepakt. Het een iets beter dan het ander, maar zeker goed genoeg voor een 2e ronde. Terwijl ik m'n 2e bord aan het leegeten ben komt er een 2e dansact. Deze keer een buikdanseres. Best knap hoe ze dat doet. Er staan een aantal borden die zeggen dat we geen interactie met de danseressen mogen hebben vanwege de UAE-law, maar deze danseres heeft wel interactie met de toeschouwers, beetje provocerend dit.. Ondertussen praten we aan tafel nog wat verder over afkomst, plannen en de prijzen hier. Ze vinden Dubai maar duur qua overnachtingen (later begrijp ik waarom) en staan versteld van wat ik betaal per nacht (€20/nacht). 

Na het eten gaan we weer de auto in, ik stap nu vrijwillig in de kofferbak. We grappen wat over het feit dat we nu heen en weer geschud gaan worden in het donker, met een volle maag van het eten: "What can possibly go wrong". Iedereen lacht.

We worden netjes voor ons eigen hotel afgezet. Eerst de Zwitsers, nu snap ik waarom ze Dubai zo duur vinden. Ze zitten op het puntje van Palm Jumeirah. Dan zoek je ook wel de duurdere plekken uit ja, daar komt geen bus of trein, dus alles zal met de taxi moeten. Dan moet je zeker wat geld bij je hebben ja. 

Ook ik word voor m'n toren afgezet, ik bedank de chauffeur hartelijk voor de geweldige ervaring en wens de dames een fijne vakantie verder. Eenmaal boven merk ik dat ik redelijk moe ben. Claudia zit serie te kijken (GLOW) en ik besluit een stukje mee te kijken terwijl ik frisdrank en popcorn geserveerd krijg van d'r. Ik laat wat foto's zien en vertel over de onvergetelijke dag die ik gehad heb vandaag. Daarna is het echt bedtijd. Morgen de laatste dag in Dubai.