Catching up

22 februari 2019 - Wairoa, Nieuw-Zeeland

Zo, daar zit ik dan, op een camping in Wairoa (Hawke’s Bay). Aan de keukentafel met een beetje internet, wat stroom en een biertje. Stroom ga ik deze keer wel nodig hebben want het is ruim 2,5 maand geleden sinds mijn laatste verhaal. Zoals jullie waarschijnlijk verwachten is er een hoop gebeurd in deze periode. 

Tongariro Alpine Crossing: In het eerste weekend na mijn laatste blog (8-9 december) ben ik met Studenttrips naar Tongariro gegaan, via de Huka Falls en Lake Taupo. Zondagochtend staan we om 5 uur op, verzamelen we, krijgen we een licht ontbijt en stappen we in de bus naar de Alpine Crossing. Dit is een hike van 19.4km over landschappen uit Lord of the Rings, een van de bergen waar we langs liepen is Mt. Doom uit de LOTR-films! Backpack op, heel veel water mee, goeie schoenen en een goed humeur. Ik voelde me net een hobbit (op de schoenen na 😉). Na verhalen van anderen gehoord te hebben kan ik mezelf gelukkig prijzen met het weer dat we hadden (30 graden) en kan ik mezelf tegelijk voor de kop slaan, want ik had geen zonnebrand bij me… Het is een hele ervaring, naar mijn mening zijn er veel te veel mensen, maar daar hebben we maar mee te doen helaas. Na een aantal km vinden we een waterval waar we even stoppen, het is wel warm, even kijken welke kant we op moeten (is best wel overduidelijk, achter de rest aan) en zoals Gollum zou zeggen: “Up, up, up, up the stairs we go”. Helemaal op de top is het echt een geweldig uitzicht naar alle kanten. Het doet mij overkomen als een maanlandschap, of zoals ze dat dan in de films namaken want ik ben nog nooit op de maan geweest 😉. Het eerste stuk naar beneden bestaat uit los grind en ik zie verschillende mensen onderuitgaan; dit wordt leuk! Vol vertrouwen zet ik de eerst stappen en merk ik dat het echt een glijpartij kan gaan worden. Ik besluit om niet voorzichtig te gaan stappen, maar een soort van te skiën op m’n bergschoenen, van links naar rechts over de grindpiste, het werkt verrassend goed! Vervolgens komen we langs groenblauwe meren en de laatste kilometers lopen we ineens in het bos. Bos hier is trouwens een soort van tropisch bos/regenwoudachtig. Een hele hoop varens en bomen die ik nog nooit eerder gezien heb, heel erg bijzonder. Na ongeveer 6 uren, en 6 liter water, blijken we als eerste beneden te zijn en wachten we tot er een groep van 20 is zodat we de shuttlebus terug naar de touringcar kunnen nemen. Zondagavond 11 uur ben ik weer thuis, redelijk uitgeput na deze mega-lange dag. Doordeweeks gewoon stage en het weekend erna weer weg geweest. 

Nelson: Deze keer heb ik een lang weekend vrij genomen samen met een vriend van me (Tom). We hebben een paar weken geleden besloten om een keer een weekend weg te gaan en aangezien we beide het Noordereiland wel redelijk gezien hebben, besloten we om onze eerste stappen te zetten op het zuidereiland. Vrijdagochtend 14 december stappen we om 6 uur in het vliegtuig van Auckland naar Nelson, hier hebben we een auto gehuurd en rijden we eigenlijk gelijk door naar de westkust. In een plaats genaamd Westport gebruiken we de middag om een aantal uurtjes op een surfboard door te brengen voordat we naar de gereserveerde Airbnb gaan. Zaterdag gebruiken we om van de westkust dwars door de bergen naar de oostkust te rijden. Iets over de helft zien we ‘Hamner Springs Hot Pools’ staan. Een blik naar elkaar en we zijn het eens; even een paar uurtjes in de hot pools doorbrengen, tot rust komen, relaxen en genieten van de warme baden en goeie gesprekken. Zaterdagavond ergens in een pub in Kaikoura eten en poolen voordat we teruggaan naar het hostel. Wat ik op dit moment nog niet weet is dat het een hele bijzondere avond gaat worden. Eenmaal terug in het hostel besluiten we om te gaan kaarten, maar hier wordt een stokje voor gestoken door gezellige mensen. Een groep van 5; 2 Oostenrijkse dames, een Libanese dame, een Duitse dame en een Nederlandse guy. Dit, gecombineerd met Tom en mezelf bleek een hele goede combinatie te zijn voor een gezellige avond gevuld met gelach, drankjes, spelletjes, goede verhalen en diepe gesprekken. Een van de Oostenrijkse dames, Julia, blijkt wel heel erg leuk te zijn…… We praten een hoop en de een na de ander van de groep vertrekt naar bed. Wij praten gezellig door over van alles en nog wat. Als ik na verloop van tijd op m’n horloge kijk, blijkt het 4.30 te zijn al! Om 5 uur besluiten we om naar het strand te gaan, want dat is op loopafstand en we zijn beide niet echt moe (dat komt later op de dag wel). Hier praten we verder over dezelfde en andere onderwerpen en zien we de zon opkomen. Om 10 uur checken we uit en gaan Tom en ik op naar de geboekte tour: Swimming with Seals. We worden in een full-body wetsuit gehesen, krijgen handschoenen, mutsen en schoenen van hetzelfde materiaal en snorkelspullen. We stappen in de boot en de skipper vaart ons naar een ondiepe baai waar we de flipperschoenen aandoen en in het water plonsen. Skipper gaat zelf op een drijfding liggen zodat hij de zeehonden wat makkelijker kan spotten en gaat ons voor naar de plek waar de zeehonden liggen, baden, zwemmen, wonen. Na misschien 10 minuten stilliggen in het ondiepe deel komen de eerste zeehonden toch ietwat voorzichtig het water in, maar als ze merken dat we niks doen en niet bijten worden ze speelser en actiever. Ik heb absoluut geen idee hoe lang we daar in het water liggen, maar het is echt spectaculair! De zeehonden zijn absoluut niet bang zolang wij niks geks doen en zwemmen op armlengte afstand langs ons, het is een hele bijzondere ervaring. Na de tour rijden we door naar Blenheim voor de komende nacht en genieten we van goeie wijn. Maandag is onze vlucht terug, maar de hebben nog de hele dag (tot 18:00) om terug te rijden naar Nelson. We besluiten om dit te doen via grindwegen langs de kust in plaats van de geasfalteerde weg die direct gaat. Dit blijkt een bijzonder goede keuze te zijn, het is oprecht adembenemend. Baai na baai komen we tegen en willen we stoppen om opnieuw foto’s te maken van het toch net iets andere uitzicht vanaf dit punt. Op een gegeven moment komen we bij een rivier en stoppen we de auto om van rotsen de rivier in te springen, heerlijk verfrissend. Dan rustig aan de tas inpakken en terugrijden naar Nelson. Althans, dat denken we. Om een of andere reden pakt Tom de vliegtickets en komt erachter dat de vlucht niet om 18:00 vertrekt, maar om 17:00! Dat is zegmaar precies net niet haalbaar vanaf de plek waar we op dat moment waren… We gooien de spullen in de auto en racen terug naar Nelson, hiermee breken we een aantal verkeersregels (te snel rijden, bumperkleven, lichtelijk onveilig inhalen en te snel rijden). Aangekomen in Nelson parkeren we de auto bij het verhuurbedrijf, loop ik naar binnen terwijl Tom de rest inpakt en krijgen we goddank een lift naar het vliegveld waar we precies een minuut te vroeg aankomen voor onze vlucht naar Auckland! 

Vakantie: 21 december, mama’s verjaardag en ik loop het kantoor uit op naar huis, op naar 3 weken vakantie, lekker uitrusten, niets doen, op zoek naar wat mensen die leuke dingen willen ondernemen en relaxen. Ik ben nog steeds in contact met die ene Oostenrijkse dame, Julia, en we besluiten om een keer te bellen, want hé, praten waren we ernstig goed in. Dit blijkt een bijna dagelijkse activiteit te worden in mijn vakantie en we praten heel erg veel (gemiddeld zo’n 3-5 uren per gesprek!). In de vakantie heeft mijn goeie ouwe Nissan het begeven helaas. De batterij werd slechter en slechter tot het punt dat ik niet eens meer boodschappen kon doen! Ietwat gefrustreerd ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe auto, eentje die ook wat groter is dan de huidige, en met succes! Een echte Subaru Forester uit 2005, 2457cc, AWD; inmiddels gedoopt tot: Carlos. Na 3 weken vakantie, kerst en oud/nieuw met Nederlandse ‘familie’ een aantal watervallen, stranden en andere natuurtripjes is het op 14 januari weer tijd om terug te keren naar kantoor. 

Stage: Op 1 februari heb ik mijn stageverslag afgerond en ingeleverd bij zowel Cavity Sliders als Windesheim. Ik heb tot op heden helaas nog geen beoordeling gekregen. Na een hoop onderzoek en gesprekken ben ik erachter gekomen dat de ‘Quick Response Manufacturing-theorie’ hen veel kan brengen. Hier ben ik dan ook dieper op ingegaan, heb een productgroep gekozen samen met de managers en ben op onderzoek uitgegaan. ‘Hoe staat het er nu mee?’, ‘Wat zegt de theorie erover?’, ‘Hoe kunnen we dat hier toepassen?’ en meer van dit soort vragen onderbouwd met data uit theorieën en het bedrijf zelf hebben naar mijn idee een goed rapport neergezet. Naast mijn stageproject heb ik een tweede project gedaan waar ik samen met de Supply Chain Manager aan gewerkt heb, iets met de waarborging van kwaliteit op inkomende en uitgaande goederen. Hierover was men bijzonder tevreden, wat mij dan weer trots maakte. Op de laatste vrijdag van mijn stage heb ik nog een gesprek met Nick de manager, we hebben het wat over praktische zaken met betrekking tot QRM, de theorie, en over hoe mijn stage geweest is in het algemeen. Halverwege dit gesprek vraagt Nick mij rustig of ik het werk dat ik hier gedaan heb voort wil zetten, maar deze keer betaald. Verward vraag ik hem of hij me serieus een baan aanbiedt nu, wat zo blijkt te zijn!!! Ik voel me eventjes heel erg cool in dat moment om eerlijk te zijn. Ik vertel hem dat het echt een bijzonder geweldig aanbod is en hij vertelt me om erover na te denken en we komen er volgende week wel op terug. Wacht? Volgende week? Mijn stage is toch klaar nu? Ja, dat klopt, maar Nick vindt het ook wel een goed idee om volgende week te lunchen met mij, mijn begeleider en de Supply Chain Manager. Casual lunchen met de manager en 2 sub-managers, (weer voel ik me best wel even stoer).

Leuk nieuws: Op 18 januari kwam Lisa aan in Auckland! Een stukje thuis in Nieuw-Zeeland. (Voor de mensen die het gemist hebben, Lisa is een hele goede vriendin via Windesheim en ze gaat hier een afstudeerstage lopen.) 19 en 20 januari zijn we gelijk een weekend het hostelleven ingedoken in Raglan om te gaan surfen wat een geweldig succes is 😊 De week erna heb ik een bruiloft, nee! Niet schrikken, ik kom niet getrouwd naar Nederland! Een collega van me trouwde een Nederlandse man en vond het een heel goed plan om mij daarvoor uit te nodigen. Ook hier heb ik Lisa mee naartoe gesleurd omdat ik het niet leuk vond om alleen te komen. En wat was het een mooi feest! De ceremonie was op het strand, met strakblauwe lucht en een heerlijke zon. Daarna naar hun huis gereden voor een barbecue en drankjes. We konden daar overnachten waar we dankbaar gebruik van maakten (rijden mochten we op dat punt echt niet meer…). Op 27 januari stond ik weer op het vliegveld en deze had ik absoluut niet kunnen voorspellen. Ik sta zenuwachtig te kijken naar het bord met aankomsttijden, wanneer komt het vliegtuig uit Brisbane aan? Waarom Brisbane? Daar is een overstap voor een bepaalde vlucht die uit Oostenrijk komt! Ja, echt waar, Julia heeft een vlucht geboekt en is nu net geland! Ik ben zo blij! De eerste week moest ik nog werken, daarna zijn we nog 1 week in Auckland gebleven en op dinsdag 12 februari zijn we begonnen aan onze reis. Het dichttrekken van de deur waar ik een half jaar gewoond heb was toch wel moeilijk!

Inmiddels al anderhalve week aan het reizen en een hele hoop mooie plaatsen gezien en leuke mensen ontmoet. Dit zal in het volgende blog aan te pas komen. Voor nu is dit genoeg denk ik! Nu dan eindelijk echt aan m’n reis begonnen. Mochten jullie dingen willen zien van Nieuw-Zeeland of aanraders hebben voor plekken waar ik langs kan gaan. Of als jullie bepaalde verhalen willen horen, laat dat dan vooral weten! Ik sta open voor heel veel dingen!

De volgende update komt waarschijnlijk (geen beloftes) volgende week al. Dan zit ik in Wellington en weet ik zeker dat ik een plek heb waar ik kan schrijven 😊 Dan zal ik meer vertellen over de eerste 2 weken van de reis en wat voor gave dingen we allemaal al gedaan hebben! 

Ik ga nu lekker voor de tent zitten met een boek en een biertje! Tot de volgende!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

5 Reacties

  1. Ge mulder:
    22 februari 2019
    geweldig dat we weer eens een blog van je kregen ik lees ze met plezier . hoe is dat gesprek met Nick geweest?
    Tot de volgende keer
  2. Ina Jansen:
    22 februari 2019
    Super Tjeerd! Dat je met al je bezigheden en avonturen(!!),toch tijd maakt om onszo goed op de hoogte houdt van je ontdekkingsreis.👏🤗
  3. Tineke:
    24 februari 2019
    Leuk om te lezen Tjeerd!
    😘
  4. Udo:
    25 februari 2019
    Mooie belevenissen Tjeerd. En wat een leuke naam heeft jouw vriendin ;-)
  5. Sanne:
    27 februari 2019
    Aiaiaai Tjeerd, ik had je nog zo gewaarschuwd om niet verliefd te worden daar.... :), maar goed, Oostenrijk is nog te overzien vanuit ons kikkerlandje bekeken.
    Wat een supertijd heb je daar down-under. we zien hier wel een beetje lichtelijk groen van jaloezie. Maar.... het is je zeer gegund. Geniet van alles wat je meemaakt met volle teugen!!!!