Even de jaloezie weer aanwakkeren

Kia Ora again!

Zoals ik in mijn vorige verhaal al kort doch enthousiast liet merken, beleef ik een hoop toffe dingen hier. Ik ga er geen gewoonte van maken om twee updates in een week te gooien, maar het is hier gewoon te leuk om er niet over te vertellen. Het probleem is vaak dat ik ‘geen tijd heb’ om te schrijven over wat ik allemaal doe en beleef. Daarom is er bij deze weer een update om de jaloezie een beetje aan te wakkeren 😊 Zoals jullie van me gewend zijn, is het wel weer een beetje lang geworden. Het probleem is gewoon, dat als ik eenmaal ga typen, dat het dan zo leuk is om over allerlei dingen te vertellen. En oprecht, ik probeer de ‘onnodige’ feitjes eruit te laten, maar zoals met het vissen (SPOILERS), het is gewoon leuk om dat erbij te zetten! Heel veel plezier met lezen! Ik ga ondertussen nieuwe avonturen in elkaar zetten, beleven en ervaren!

De beloofde alinea over stage, ook al is het nog geen week geleden dat ik jullie verteld heb over wat ik hier doe, is niet geheel de update die je zou verwachten over een stage en zeker niet een formele, het is een beetje een combinatie van stage en vakantie. In mijn kantoor, waar ik met 2 heren van Research & Development zit, luister ik naar de Nieuw-Zeelandse radio. Op maandag 15 november kwam hier een reclame voorbij over een concert van de Noorse DJ Kygo. Een vreselijke impulsactie zorgde ervoor dat ik met 2 vrienden kaarten gekocht heb voor het concert de woensdag erop! Wat was dat gaaf! Niet het beste plan om op een woensdag naar een festival-achtig iets te gaan, want donderdag moet er wel weer gewerkt worden........ Die donderdag was ook weer een lange dag, want ik werd 2 weken geleden uitgenodigd om mee te gaan vissen. (Uitgenodigd door collega’s, we zitten nog steeds in de stage-alinea😉) Iets eerder weg van werk is een welkome verandering en we rijden naar de haven. Hier wacht een boot voor 15 man op ons, om een avondje de zee op te gaan. We vissen op ‘Snapper’ (geen goeie Nederlandse vertaling gevonden). De regels: vang je een Snapper kleiner dan 30cm, dan moet ie terug de zee in. Vang je een Snapper groter dan 30cm, dan mag je hem houden tot een maximum van 7 per persoon. Vang je iets anders dan een Snapper, succes ermee, doe wat je wilt. Ready? Let’s go! Totaal aantal vissen gevangen door deze Brandsma is 8! Ik was best trots, maar vooral niet vergelijken met de beste visser van de avond. Mijn grootste was helaas ‘slechts’ 27cm groot. De grootste vangst van de avond was 55cm!!! Even een bruut stukje (niet lezen als je er niet tegen kan): ik heb ook een vis gevangen welke geen Snapper was, die heeft Paul (collega) de kop/staart afgesneden en het ‘nuttige’ vlees in stukjes gehakt om te gebruiken als aas. (ja, vissen met zelfgevangen aas, ik vond het cool.) Aan het eind van de avond, als de schipper het tijd vind om terug te gaan, is het tijd om de balans op te maken. Mijn collega’s en ik (maar voornamelijk collega’s) hebben 7 stuks gevangen groter dan 30cm. (Weer een bruut stukje) Iedereen die vis gevangen heeft die ze mogen houden, gaat nu aan het werk: handjes om de kop en romp, even opentrekken, ingewanden eruit, die kunnen de zee in, even schoonspoelen door ze in het water te douwen en dan in een plastic zak met wat ijs. Voor mij was dit ook een nieuwe ervaring, maar wel een hele goeie! (Dit was niet echt een stage-alinea, maar wel als gevolg van stage >.<)

Sinds mijn laatste ‘vakantieblog’ (08/10) ben ik weer 3 van de 3 weekenden weg geweest naar verschillende locaties. De eerste zaterdag ben ik even op bezoek geweest bij Bilbo Baggins in Hobbiton. Hij was alleen niet thuis, waarschijnlijk op avontuur in Middle Earth. Supergave ervaring om daar geweeest te zijn trouwens en het weer was zoals je dat verwacht in The Shire! Strak blauw, heerlijk warm, met een verdwaald wolkje om de overblauwe lucht een beetje te doorbreken. De dag afgesloten met Hobbitpils in The Green Dragon. Op zondag ben ik MET MIJN EIGEN AUTO op pad geweest, want ja ik heb een auto gekocht! De auto is een oude scheurbak van een collega die een nieuwe auto gekocht had en deze wel kwijt wilde voor een spotprijsje. Hier heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Het betreft een echte Nissan Cefiro uit 1994, V6, 1990cc, 1615kg. Voor de mensen die niet echt autokenners zijn: het is een blauwe. Maar de zondag, daar was ik, ben ik naar Piha geweest met 2 vrienden (Marlies (NL) en Moritz (D)). Piha ligt op ongeveer een uur/anderhalf rijden van mijn huis en is zo mooi, zoals ook de rest van de natuur van Nieuw-Zeeland!

Het weekend van 20/21 oktober stond er weer een trip gepland met Studenttrips, naar Thermal Wonderland. Ik ben benieuwd. Op de heenweg stoppen we bij een of andere oude goudmijn. Volgens mij is iedereen in de veronderstelling dat we die mijn gaan bekijken, na ongeveer 20 minuten lopen komen we bij een tunnel, vrij lang, lekker donker, (lekker schoolreisje fluiten om te kijken hoe de echo’s klinken). Na de tunnel gelijk rechtsaf en voor we het weten zijn we weer terug bij de bus... Niet echt een goudmijn gezien, maar het was een leuke wandeling.

De volgende stop is Tauranga, Bay of Plenty. Hier hebben we redelijk veel tijd om lekker te wandelen, naar het strand te gaan, te zwemmen of, als je dat zou willen, de stad in. Met Sandeep (NL), Moritz (D), Alina (D) en Irene (FIN) besluiten we om eerst Mount Maunganui op te gaan, een berg daar op het schiereiland, om daarna het strand en de zee te gaan bezoeken. Dit plan loopt mis want we blijven veel te lang op Mt. Maunganui hangen en met een reden! Het is zo verschrikkelijk mooi daarboven. Het weer is weer zo zonnig en blauw dat insmeren wel een must is voor iedereen. Als we boven komen ga ik even op avontuur, stukje van het pad af naar een eenzame rots boven de afgrond. Hier drop ik neer en geniet ik van het uitzicht. Hier zijn ook even geen toeristen, weinig geluiden en vooral een heel mooi uitzicht, maar dat had ik volgens mij al gezegd. Als we weer terug beneden zijn pakken we nog een ijsje en dan is het tijd om met de bus van Tauranga naar Rotorua te gaan. We verblijven in hetzelfde hostel als het eerdere weekend in Rotorua (blog 11). We eten weer pizza bij dezelfde hut en genieten daar van het eerste biertje van de avond. Hier zijn meer jongeren waaronder een Noors groepje dames die later in dit verhaal terug gaan komen 😉. Voor 21:30 in de kroeg zijn betekent voor ons een eerste gratis drankje, waar we dan ook dankbaar gebruik van maken. Dit mislukt bijna omdat Moritz en ik in korte broek zijn (geen wonder met dit mooie weer), maar dat vinden de uitsmijters buiten een minder goed plan. Na wat uitleg en geslijm komen we wel binnen en moeten we toch even lachen om deze regel. In de kroeg genieten we van ons gratis drankje en nog een biertje, en nog een...

De volgende ochtend start ik met een duik in het zwembad van het hostel om wakker te worden na 3 uur slaap. Na het brakontbijt stappen we in de bus naar Lady Knox Geyser. Het is cool om een geiser gezien te hebben, beetje jammer dat ie door een chemisch trucje ‘aangezet’ werd. Dan weer een stukje rijden en dan zijn we in Wai-o-Tapu, AKA Thermal Wonderland. Het bruist hier (letterlijk) van de thermische activiteit. Afgezien van de geur, nee, de stank die met de stoom uit de grond komt was dit echt heel erg tof. Moritz, Alina, ik (en nog een hoop anderen in de groep deze keer) struinen hier drie uurtjes rond. Dan gaan we alweer door naar de volgende locatie met een ietwat lugubere naam: Kerosene Creek. Een prima plaats om te gaan zwemmen. Dit klinkt niet heel aantrekkelijk, maar als je de naam verandert in “Natural Hot Pools” dan klinkt het al een stuk beter. Een lekker warm bad, in de natuur, wat wil een mens nog meer! Ik weet het! Een compilatie van dit weekend om het percentage jaloezie en het “Ik-wil-daar-ook-zijn-gehalte” op te krikken staat ergens online bij foto’s of video’s! 😊

Om het weekend nog beter te maken was het maandag Labor Day en was iedereen vrij. Hier hebben we gebruik van gemaakt door naar Waitomo te gaan voor “Black Water Rafting”. (Deze trip ging ook met eigen auto.) Ik was tot 10 minuten voor het begin van de activiteit in de veronderstelling dat we gingen raften zoals een paar weken geleden in Rotorua, maar dit bleek TOTAAL niet het geval te zijn. De overeenkomsten tussen raften en dit waren: bij beide heb je een wetsuit aan en je bent in/bij het water. Als het geen raften was, wat was het dan wel? Het ging als volgt: Wetsuit aan, helm op, zwemband mee, lampje aan en de grotten in. Waitomo staat namelijk niet bekend om de omvang of de grote populatie, nee, Waitomo is eerder bekend door de Glowworm Caves en dat is dan ook precies waar we hiervoor zijn. Een 3-uur durende wandeltocht door de grotten van Waitomo met een groep van 12 Nederlanders, kan het nog beter? Het antwoord is ja. Na ongeveer een uur, misschien anderhalf springen we achterwaarts 1,5 meter naar beneden op onze zwembanden. Daar is dan één van de twee gidsen om je even in de goeie richting te duwen, de goeie richting is naar de rest van de groep die als een menselijke aal op het water ligt. Iedereen zit braaf in zijn of haar band en houdt de benen van de achterbuurman/vrouw vast. Dan worden we vriendelijk verzocht om onze lampen uit te doen. Donker, pikkedonker, of toch niet... Op het plafond van de grot hangen honderden, nee duizenden glowworms. Adembenemend. We worden door gids 1 voortgetrokken door de grot terwijl gids 2 achteraan een of ander Maori-eerbetoon schreeuwt. Het is zo indrukwekkend.

Ook hiervan staan natuurlijk een aantal kekke kiekjes in de map “Thermal Wonderland + Waitomo”.

Na deze geweldige tocht is er soep met bagels op kosten van de zaak, want he, we zijn toch 3 uren in die grotten geweest. Hierna gaan we met een grote groep eten in HET cafe van Waitomo, waarschijnlijk ook het enige café en rijden we terug naar Auckland in m’n eigen auto. En ja, ik ben er erg trots op!

Afgelopen vrijdag ben ik met Moritz weer in de auto gestapt en zijn we naar Rotorua gereden. Hier komen de Noorse dames ook weer terug in het verhaal. Hier hebben we contactgegevens mee uitgewisseld en we hadden alle vier vrij dit weekend en met de vrijheid van een eigen(!) auto kan je dit soort gekke, spontane plannen maken en uitvoeren. Dus, vrijdagmiddag 16:00 stap ik vanuit werk in de auto, pick Moritz halverwege ergens op en scheuren we door naar Rotorua.

Het verkeer in en rond Auckland is rond deze tijd 16:00-18:30 echt niet leuk en we hebben redelijk wat vertraging en rond een uur of 8 zijn we in Rotorua. Na een hele gezellige avond vinden we het om 2:00 toch wel tijd om naar bed te gaan. Zaterdag kan ik voor het eerst in weken tijd een keer uitslapen (9:30!) en gaan we na het ontbijt naar Maketu beach. Het is niet groot, het is niet veel en het water is IJSKOUD. Wel in gezwommen natuurlijk, want dat moest gewoon gedaan worden. In de middag werd er voorgesteld om te gaan bowlen en dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg 😉 we spelen twee potjes, eerste is een niet zo overtuigende overwinning voor mij en de tweede was zeker wel overtuigend! Ik vond ook dat dat wel nodig was als ‘professioneel bowling (bar)personeel’, maar toch fijn dat het ook gebeurt. Zaterdagavond regelen we een pizza en wat drank voor thuis en zouden we naar de kroeg gaan, maar op het moment dat we willen vertrekken, regent het hard genoeg om te besluiten om thuis te blijven. Dit vinden we stiekem alle vier niet erg en we praten, drinken, kaarten, praten, kaarten en drinken tot een uur of 3. (Klein beetje medelijden met de beide Noorse dames die morgen moeten werken.) Belofte maakt schuld en daarom ‘moet’ ik zondagochtend ook op tijd opstaan want ik heb gezegd dat ik ze wel naar het werk wou brengen. Dus, 9:15 stap ik met Helene in de auto en om 11:35 met Silje, dat moment pakken Moritz en ik om door te rijden naar huis waar we rond 14:15 aankomen. Dan gaan we verder waar we vorige week gebleven zijn met LOTR-films, want na Hobbiton hadden we besloten die te gaan kijken. (uiteindelijk in twee sessies afgewerkt 😊) Dan nog even videobellen met de ouders, en maar gauw naar bed, want veel slaap was er niet afgelopen weekend....

Voor komend weekend (eerste weekend november) staan er nog geen plannen, maar wat al wel vast staat, is dat papa en mama maandag 5 november aankomen in Auckland! Daar ga ik van 9 tot 19 november mee op reis over het noordereiland! Een weekje vakantie in deze enorme vakantie 😉 Nu al zin in!

Ook heb ik afgelopen week mijn routekaart op m’n reisblog in elkaar geschoven en bijgewerkt. Hierop is te zien waar ik allemaal geweest ben en wat er allemaal nog op de planning staat. De data van mijn reis naar het Zuidereiland kloppen vooralsnog totaal niet, maar ik moest iets invullen en dit is in ieder geval de volgorde waarin ik het ongeveer wil gaan doen! Het zou echter wel kunnen dat het zo lang gaat duren, maar dat weet ik oprecht nog niet!

So far so good, tijd voor een einde aan dit grote verhaal. Mochten jullie dingen willen weten, plekken willen zien, of zijn jullie nieuwsgierig naar iets specifieks, laat het dan alsjeblieft weten in de reacties, dan kan ik dat verwerken in een nieuw vakantieblog of stageupdate. Oh! En mocht je dat nog niet gedaan hebben: Helemaal onderaan deze pagina kan je jezelf op de mailinglijst zetten, dan krijg je een mailtje als ik een nieuw verhaal geschreven heb!

E noho rā