Verliefd

Het is inmiddels alweer 4 weken geleden dat jullie iets van me gehoord hebben en ik ben alweer 2 maanden in het buitenland! De tijd gaat zo bizar snel en ik beleef hier geweldige avonturen en elke keer weer met andere mensen!

Mijn huisje bevalt me echt heel erg goed, het op mezelf wonen was wel even wennen, maar ook dat lukt best prima 😊 Ik voel me hier nu helemaal thuis in Nieuw-Zeeland. Beetje met de bus en trein heen en weer naar Auckland om af te spreken met vrienden, boodschappen doen en naar stage gaat allemaal met de benenwagen en de tripjes met Stagereizen gaan allemaal met de touringcar. Al met al verplaats ik me een hoop! (Zoals jullie ook kunnen zien op mijn kaart.)

Voor de mensen die een korte versie willen om te checken of ik nog leef en het naar m’n zin heb hier: Sinds mijn laatste blog ben ik 3 van de 3 weekenden op pad geweest. Het eerste en derde weekend op georganiseerde tripjes met Stagereizen (Rotorua en Raglan) en het tweede weekend zelf een tripje in elkaar geschoven met 4 andere stagiairs (Cape Reinga/ Bay of Islands). Deze tripjes hebben een extreem hoog “Oooooooh, Aaaaaah gehalte”. Het is verschrikkelijk mooi hier!

Voor de mensen die meer tijd hebben en het leuk vinden om uitgebreide verhalen te lezen: zoek een goede stoel, ga er lekker voor zitten, pak eerst nog een bak koffie/thee of een borrel en iets te bikken. Het is namelijk weer vreselijk uit de hand gelopen als het gaat om de lengte van het verhaal!

Het eerste weekend ben ik dus met Stagereizen weggeweest naar Rotorua. Het is wel apart dat ik zelfs in de weekenden nu de wekker op 6:30 heb staan, omdat ik niet in het centrum woon… We vertrekken met een bus vol jongeren, waarvan ik denk dat het allemaal stagiairs zijn. Eenmaal op de snelweg gaan we speeddaten in de bus. 2 minuten praten met iemand, zoemer gaat, iedereen aan het middenpad schuift een plekje naar voren (of naar achteren) en weer 2 minuten praten met iemand anders. Een geweldig concept om groepjes te doorbreken. Hier kom ik er ook achter dat het zeker niet allemaal stagiairs zijn, er zijn bijzonder veel au-pairs hier in Nieuw-Zeeland (meer dan stagiairs, voor zover ik nu weet). De verdeling qua nationaliteiten in de bus is ongeveer 49% Nederlanders, 49% Duitsers en 2% overig (NZ, Denemarken en Zwitserland voor zover ik weet). In Rotorua aangekomen gaan we eerst onze spullen droppen in het hostel en gaan we vervolgens in 2 groepen uiteen naar het raften. Ik zit in de eerste groep en het is echt geweldig mooi. De omgeving van de rivier is zo bizar groen en de begroeiing is bijna tropisch. Daarnaast zit je in een raft en ga je met 7 man van de hoogste (voor commercieel gebruik) raft-waterval af, 7 meter naar beneden! (Hiervan staan de foto’s natuurlijk netjes in een map bij de rest.) Na het raften lekker in een verwarmd zwembad bij het hostel, gevolgd door pizza in het centrum en daarna met z’n allen de kroeg in (direct naast het hostel, goed voor mekaar). Zondag ietwat brak weer de bus in op weg naar Whakarewarewa, of, zoals ze het zelf noemen tewhakarewarewatangaoteopetauaawahiao (ja, dat is de originele naam). Dit is een van de Maori-dorpen hier in de omgeving en volgens mij het enige waar nog Maori’s wonen volgens traditionele cultuur. Ze maken gebruik van de thermische activiteit om te koken en warm te baden, er is zelfs een vijver die 24/7 kookt! Na Whakarewarewa gaan we nog met z’n allen rodelen, wat is dat awesome om te doen in deze omgeving! (Hiervan iets minder foto’s/filmpjes beschikbaar want de SD-kaart van m’n GoPro was vol :/.) Als ik thuis ben merk ik eigenlijk pas dat ik vreselijk moe ben na dit weekend, veel Engels praten en weinig slapen was een goeie combinatie in dat gezelschap!

Het 2e weekend dat ik weggeweest ben, heb ik samen met 4 andere stagiairs gepland. Roadtrip maken door/naar het noorden. Vrijdag en maandag vrij genomen van stage zodat we wat langer weg kunnen (dit begrijpt Carl, mijn supervisor, heel erg goed en hij heeft er dan ook geen problemen mee als ik dit zo nu en dan eens doe). Vrijdagochtend vroeg (alweer) onderweg naar Auckland om de auto op te halen. De rest (3 Duitsers en een Nederlander) is er al. De eerste plek waar we gaan overnachten is in Ahipara, maar onderweg stoppen we een aantal keer. Boodschappen doen is de eerste stop, daarna Waipoua Kauri Forest met bomen van 52 meter hoog met stammen van 14 meter in omtrek! Derde stop bij een waterval (na 20 minuten wandelen) en de 4e stop is bij onze Airbnb. Dan is het inmiddels al wel donker en zien we niks van de omgeving waar we zijn. We koken een overheerlijke maaltijd voor onszelf en zien (een Nieuw-Zeelandse versie van) Monopoly liggen. Goed tijdverdrijf voor de avond en 3x raden wie er gewonnen heeft ^.^
Zaterdagochtend besluiten Moritz en ik om te beginnen met een frisse duik in de Tasmanzee (vernoemd naar Abel Tasman). Het is asociaal koud, maar zeker de moeite waard. Zaterdag zijn we naar Cape Reinga gereden en onderweg een stop gemaakt bij de Sand Dunes. Al rijdende door de bossen en weiden, afslag naar links, 3 minuten onverharde weg en dan immense duinen. Nederlandse duinen zijn er niets bij en wat een uitzicht! Hier kan je zeker wel met een surfplankje vanaf, wat we dan ook zeker doen (Foto’s en video’s in de map Roadtrip) en ja; ik ben geweldig onderuitgegaan! Ook die staat in de map 😊. Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland, waar de oceanen samenkomen, geeft wederom geweldige plaatjes en uitzichten! Toch gek om hier te staan, 18.000 km bij jullie allemaal vandaan. We slapen in een hostel in Paihia (Bay of Islands). Zondag gaan we dan ook echt met de boot op pad. Eerst naar Russel om daar even 2 uurtjes te wandelen en te genieten van uitzichtpunten, gevolgd door een tour door de baai. 144 eilanden groot en klein. Geen wonder dat het de Bay of Islands heet. De tour is onbeschrijflijk mooi, halverwege komen we bij Hole in the Rock. Feitelijk niet meer dan een gat in een rots, zo groot dat je er doorheen zou kunnen varen (bij goede omstandigheden), maar ook dit is toch mooier dan ik omschrijven kan. De trip wordt alleen maar beter en beter, want nu vertelt de kapitein ook nog even dat er voor de boot een groep dolfijnen zwemt! Iedereen haast zich naar het voordek (waar wij al staan). Het zijn er ‘slechts 5’, maar voor iemand die nog nooit dolfijnen in het wild gezien heeft, is dit een hele ervaring!! ’s Avonds weer in een AirBnb (in Whangarei deze keer), al heeft het meer weg van een particulier hostel, gezien ze 4 kamers met gasten heeft. We maken van de gekochte aardappels onze eigen chips, wat bijzonder goed lukt! Maandag onze laatste dag van deze trip. Vandaag op het programma: Tutukaka en Waipu Caves. In Tutukaka besluiten we een hike naar een vuurtoren (lighthouse) te doen. Het is zo verschrikkelijk mooi. De wandeling opzich alleen al! We lopen op een strandje tussen 2 eilanden waar, als het vloed is, de zee het ene eiland van het andere scheidt. Op de weg naar boven wordt het pad ernstig glibberig wat voor leuke taferelen zorgt >.<. Boven blijkt er niet echt een vuurtoren te zijn, maar dat maakt het eigenlijk alleen maar mooier. Er is gewoon helemaal niks. Niks. Geen mensen, geen kunstmatig licht, (bijna) geen menselijke invloeden en vooral: geen geluid. Je hoort alleen de natuur. Wat vogels, de wind en dat met het continue geruis van de zee. Door het goeie weer kunnen we kilometers ver over de oceaan kijken. Ik staar in de verte en zonder me even af van de anderen. Ik voel me zó klein hier. Er lopen ineens tranen over m’n wangen, maar dat kan me weinig schelen. Dit is op een of andere manier een hele speciale plek voor me. Helaas moeten we wel door, ik denk dat ik hier uren zou kunnen zitten. Next stop is best een eindje rijden, maar dat breekt de reis naar Auckland mooi in 2. Door naar Waipu caves, als het goed is zijn daar de beroemde glow-worms te zien. Dit lukt aardig, al moeten we bijna tot de knieën door het water! Met de zaklampen aan vinden we onszelf een weg door de grot op zoek naar glow-worms, geen idee waar die zich bevinden… Eventjes de zaklampen uit en we vallen stil. Op het plafond hangen honderden kleine lichtjes. Ik waad nog een stukje verder door het water en sta echt versteld van hoe mooi poep kan zijn, want dat is waar we eigenlijk naar staan te kijken… Het is alsof we naar een sterrenhemel staan te kijken, maar nu binnen handbereik, om 14:00 op klaarlichte dag, weet ik hoe ver in een grot in de binnenlanden van Nieuw-Zeeland. Wat wil een mens nog meer! (Misschien niet in het water hoeven staan? Heeft ook wel weer wat eigenlijk.)

Het derde weekend kan korter beschreven worden, wat denk ik wel fijn is voor jullie. 
Dit weekend zijn we met stagereizen naar Raglan gegaan. Raglan is een dorpje aan de kust waar je kan surfen, op vulkanische stranden met zwart zand kan liggen, of natuurlijk gewoon de omgeving kan bekijken. Aangezien dit ‘Het Surfweekend’ is, lijkt het me duidelijk wat de plannen zijn voor zaterdag! Ik hijs mezelf in een wetsuit, pak een plank en duik het water in. Wel na een uitleg over hoe je eigenlijk overeind moet komen op zo’n plank, want dat valt nog niet mee daar op het water. Na een paar keer proberen, vallen, verzuipen, terug peddelen naar de golven, en opnieuw proberen lukt het me wel om een seconde of 10 te blijven staan voordat ik te blij ben om in balans te blijven. Helemaal happy ren ik terug naar waar de golven het fijnste zijn en gaan we nog een keer, en nog een keer, en nog een keer, en (je raadt het al) nog een keer. Na het surfen terug naar het hostel wat echt midden in de bushbush ligt. Daar hebben we een bbq met zelfgekochte drank (want een bar is hier dus niet) en feesten we de hele avond/nacht door tot we moe in ons bed vallen. Lichtelijk brak beginnen we zondag met koffie bij een hoge waterval (Bridal Veil Falls). Ik sta opnieuw versteld van hoe mooi de omgeving hier is, zo groot, zo wijds, zo niet te vangen in een foto, laat staan in woorden. Terug in de bus voor een bezoek aan de Hamilton Gardens. Lekker met een groep door de tuinen lopen, kletsen en ouwehoeren. 2 uren zijn genoeg en dan zijn we ook alweer op weg terug naar Auckland.

Op al deze tripjes sta ik keer op keer versteld van de verschillen in Nieuw-Zeeland. Doordeweeks zit ik lekker op stage en begeef ik me heen en weer door de bewoonde gebieden, maar als je in de auto of bus stapt en een uurtje een willekeurige kant op rijdt, ben je in gebieden die onbeschrijfelijk mooi zijn. Het is genieten met een hoofdletter G.

                                                    Ik ben stiekem best wel heel erg verliefd op Nieuw-Zeeland…