Stage-update

Kia Ora

Summer is coming on this side of the world! Het wordt alsmaar warmer en warmer met af en toe een flinke stortbui tussendoor. Collega’s weten me te vertellen: “Oh, that’s Auckland... The weather can be nice and sunny, and the next thing you know is that you’re in a big shower. But three times blinking, and the sun is back again, don’t be surprised by that.” Helaas heb ik die buien met eigen gevoel mogen ervaren tijdens een paar ochtendwandelingen naar werk.

Over werk gesproken, van verschillende kanten willen mensen weten wat ik hier eigenlijk aan het doen ben. Waarschijnlijk om er zeker van te zijn dat ik niet stiekem 6/7 maanden vakantie aan het vieren ben hier, of zoals m’n tante zei: “We willen niet alleen maar jaloers zijn.” Daarom bij deze een update, naja een begin, over wat ik hier eigenlijk aan het doen ben, vandaar een recap van de afgelopen periode 😊

Op 3 september ben ik hier begonnen. Dat is inmiddels alweer 8 weken geleden en dat betekent dat ik bijna halverwege ben! De eerste week was heel intens, veel gesproken en gekeken naar de afdeling ‘Hardware Manufacturing’ (HM) waar ze aanvankelijk een opdracht voor me hadden liggen. Hier worden kleinere componenten gemaakt voor losse verkoop in de Nieuw-Zeelandse GAMMA, maar ook voor verdere assemblage in een ander deel van de fabriek. Deze afdeling wordt ook wel ‘Upstairs’ genoemd trouwens. Op de eerste dag loop ik veel met Ross (HM-manager) mee en praten we een hoop over de verschillende dingen die er gebeuren. Op een gegeven moment denk ik hardop en laat ik blijken dat het niet echt heel tactisch ingericht is. Ross is hier blij mee en laat me volledig m’n gang gaan in het redesignen van dit kleine proces. Dat realiseren we dan ook gelijk al op de dinsdag en ik zeg nog: “Don’t expect me to come up with an improvement every other day!” Die uitspraak heb ik woensdags al gebroken, want op een ander sub-proces heb ik ook in de eerste week al wat suggesties gedaan welke inmiddels realiteit zijn geworden!

Dit waren twee kleine projecten en daarom ben ik maar in gesprek gegaan met Carl, hij is mijn supervisor hier en degene met wie ik overleg wat ik doe en van plan ben. Na dit overleg was duidelijk geworden dat ze het productiemodel ‘upstairs’ willen omgooien en mij die taak wilden toebedelen. Dit vond ik best een grote verantwoordelijkheid en uitdaging die ik dan ook graag aan wou gaan.

Na 3 weken onderzoek doen naar verschillende opties, theorieën en onderbouwingen, stuit ik op een theorie (Quick Response Manufacturing, of kortweg QRM) die wel heel erg interessant is. Ik doe er meer onderzoek naar en praat erover met Carl en Nick (de General Manager). Ik vind het namelijk wel een heel interessant gebeuren allemaal en ik ben van mening dat het beter bij het bedrijf past dan de huidige strategie. Dat laat ik aan ze merken, al zeg ik het natuurlijk niet met die woorden. (Vooral niet omdat die in het Nederlands zijn.) Ze zijn aanvankelijk niet heel enthousiast over QRM, maar daar ga ik niet mee akkoord. Ik stuur ze beide een document dat het redelijk samenvat en we praten na het weekend wel weer verder....

Om eerlijk te zijn had ik niet helemaal verwacht dat dat echt zou werken, dit blijkt wel zo te zijn! Na het weekend praten we inderdaad verder en we besluiten met z’n drieën dat dit het onderwerp gaat worden. Ik ga me komende week/weken bezighouden met het herschrijven van alles wat al op papier stond, omdat dat nu eigenlijk nutteloos is. Waarom? Omdat QRM niet echt een theorie is, het is meer een strategie. Dit is niet te doen op slechts 1 afdeling, dit gaat bedrijfsbreed worden. En “project 1” kan gewoon van tafel en plaatsmaken voor “project 2”. Na een hoop gesprekken met Carl, Nick en Rianne (Stagebegeleider vanuit Windesheim) staat er twee plannen op papier welke ik met Carl bespreek.

Het eerste plan is literatuuronderzoek uitvoeren en aan het eind van m’n stage presenteren wat ze moeten doen voor een succesvolle QRM implementatie en het tweede plan is een kort onderzoek en daarna met een team hier een pilot gaan draaien, om te kijken wat de effecten zijn van een kleinschalige implementatie. Carl en ik hebben beide een voorkeur voor de tweede aanpak, dit zal korte termijn resultaten geven voor hem en voor mij zal het een uitdagendere opdracht worden, omdat ik meer onderdelen in de opdracht ga hebben: onderzoeken, plan maken, implementeren, meten, verbeteren. Het wordt wel ernstig groot, maar dat is dan ook gelijk een goed leerpunt: “Afbakenen wat ik wel en niet ga doen”.

De eerste week heb ik twee boeken gekocht van Rajan Suri die ik momenteel aan het lezen ben om hier iets fatsoenlijks te kunnen zeggen over QRM. Ook bezig geweest met een planning voor de komende weken/maanden en wekelijkse meetings met Carl en Nick over de voortgang van m’n stage en onderzoek.

Nog een ander leuk feitje over mijn stage, vorige week heb ik drie mailtjes gedaan naar een aantal mensen die specialist zijn in QRM. Twee hiervan zijn Nederlanders en de ander is de grondlegger van QRM (Rajan Suri). Verbaasd was ik wel toen ik van alle drie reactie kreeg, zelfs van Suri!!

Dat is denk ik wel ongeveer de huidige situatie van m’n stage en de opdracht hier 😊 Ik zal proberen om in ieder volgend blog een alinea te wijden aan een stage-update, maar het is zo moeilijk om niet te praten over alle gave dingen die ik hier beleef. Zo denk ik bijvoorbeeld dat er heel binnenkort weer iets online komt waarop het lijkt alsof ik weer op vakantie ben. Verhalen over uitjes, tripjes, sightseeing en de typische. Het is hier gewoon te leuk en er zijn teveel dingen om te vertellen. Zoals vorige week! Vissen op de zee hier, zooo gaaf. Oh en m’n eigen auto! En vorig weekend: Mt. Maunganui, Thermal Wonderland en Waitomo Glowworm Caves. Het is gewoon te veel om op te noemen, keer op keer!

Voor nu is het genoeg, want dit was een stage-update...

E noho rā