Op mezelf!

Het was wel even wennen. Opstaan en alleen thuis zijn. Zelf eten koken en eigenlijk alles alleen doen. Het is een behoorlijke verandering sinds thuis, waar ik nog bij m’n ouders woonde en vorige week bij vrienden was waar ook gekookt werd etc. Nu is het dan toch echt begonnen, want ik ben akkoord gegaan met de kamer waar ik vorige week heb gekeken (De foto’s stonden al online). Afgelopen week was bijzonder. Op maandag ben ik met een andere (Nederlandse) stagiair naar Mt.Eden en Mt.Victoria geweest want het zou mooi weer worden. Nou, mooi weer kregen we. We waren nog niet halverwege de klim naar Mt.Eden en de jas kon wel uit want de zon scheen volop en dan is het gelijk lekker warm. Boven op deze, allang dode, vulkaan is het uitzicht over Auckland echt geweldig! (Ook hiervan staan de foto’s al online). Na Mt.Eden vonden we het een goed idee om met de bus dwars door de stad te gaan, de ferry te pakken naar het idyllische Devonport en daar een andere dode vulkaan te beklimmen. Deze was gelukkig wel wat minder hoog, maar het uitzicht zeker niet minder. Vanaf hier kan je Auckland City Centre zien liggen over het water wat geweldige plaatjes oplevert met dit weer (staan ook online).

Dinsdags heb ik gebruikt om m’n spullen weer in de koffer te krijgen. Dat was een grotere uitdaging dan verwacht. Ik heb hier nog niets nieuws aangeschaft, ik heb alleen het nodige uit de koffer gehaald afgelopen week. En toch was het een uitdaging, dan maar wat meer spullen in de rugzak. Ik hoef er deze keer niet mee te wandelen want ik heb een lift aangeboden gekregen van Simon! Dat scheelt me een uur reistijd. Onderweg naar m’n nieuwe huis maak ik nog wat plannen om een gezellig avondje te hebben met andere stagiairs. Snel m’n koffer uitpakken als ik aangekomen ben in m’n nieuwe huis. Ook hier sta ik versteld van hoeveel ik eigenlijk meegenomen heb in die ene hele grote koffer.

Woensdagochtend word ik toch best wel zenuwachtig/nerveus wakker. Vandaag ga ik naar het bedrijf toe om de manager en wat andere mensen te ontmoeten. Vandaag is wel spannend ja. Engels praten afgelopen weken was niet echt een punt, maar het toeristenpraatje is toch behoorlijk anders dan het bedrijfs-Engels. Als ik thuiskom om 16:00 merk ik dat het best wat energie kost om fatsoenlijk Engels te blijven praten met managers. Het was zeker wel een geslaagde meeting, ik ben tevreden over mijn eerste meeting hier. Maandag moet ik er om 7:30 zijn. Dat is wel vroeg voor iemand die sinds 10 juni niet meer naar school geweest is.

De rest van de week heb ik gebruikt om van mijn kamer echt m’n eigen plekje te maken, boodschappen te doen (basic dingen in huis halen) en om te wennen aan het ‘op mezelf zijn’. Vanaf maandag gaat het echte leven hier voor mij beginnen. Ik ben zenuwachtig, heb er zin in, zie er tegenop en kijk er naar uit. Allemaal door elkaar.

Until next week!